Labirynt

Dla R. i S.

Cienka nić losu
Bawię się nią
Skręcam
Przekręcam
Rwę

Podążam w prawo
Podążam w lewo
I na wprost

Nić coraz dłuższa..
Poplątana jak pajęczyna
A w niej Ja, samotnik
Z rozerwanym sercem i
Z zdeformowaną duszą

Podążam za panem
Podążam za panią
Tam gdzie mnie pociągnie ma nić...

Teraz to ona
To ona
Skręca
Przekręca
Rwie

W końcu nawet ona się kończy
Porostu się kończy
A wraz z nią życie
Nic nie warte życie...

autor

C.A.F

Napisany: 2006-02-17 Dodano: 2006-02-17 21:04:53

Ten wiersz przeczytano 379 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie