Łącząc dwa końce

Mijają dni godziny lata, kim ja jestem dla tego świata?
Dźwigam codziennie brzemię mieszkających tu obywateli
To oni mają mnie za chwata, który sercem dwa brzegi splata
Łączę ludzi w raz z milionem mego fachu przedstawicieli

Mijają wieki i tak ciągle trwam nad przepaścią bez kobiety
Bez bratniej duszy w ciszy, wbity sam w skaliste ściany
Stalowe konstrukcje mają uczucia, nie łącząc się w dublety
Pozostaje nam podziwiać jak wygląda człowiek zakochany

Nad moją głową dumnie czuwają niebieskie pierzaste obłoki
Tylko niebo rozumie moje rozterki i mojej duszy melodie
Stary most, to ja sam sobie żeglarzem, licząc ludzi kroki
Łącząc ludzkie rozterki i podsłuchując miejskie parodie

autor

Senk

Dodano: 2011-11-20 09:57:03

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie