las
spotkanie z nim uspokaja
splątane gałęzie drzew przytulają
idąc przed siebie rozmyślam
zanurzam się w ciszy
pełen milczenia wysłuchuje skarg
mokre oczy osusza wiatr
delikatne dźwięki przeganiają smutki
w jego otoczeniu odżywam
autor
nowicjuszka
Dodano: 2014-01-04 19:07:32
Ten wiersz przeczytano 8435 razy
Oddanych głosów: 86
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (112)
Wspaniałe miejsce na żale i skargi ale i na wyciszenie
i odpoczynek psychiczny.Mieszkam blisko lasu więc
jestem częstym gościem.Pozdrawiam.
Dziękuje za wizytę i pozdrawiam serdecznie ;)
"Anise"
bardzo dziękuję i pozdrawiam.
Las nas przyciąga możemy się w nim wtulić, wyciszyć
oddać rozmyśleniom,tak sprawnie mnie wciągnęłaś w ten
klimat wiersza.
"Nureczko"
bardzo dziękuję, zaraz poprawię.
Miałam dzisiaj inspekcję
Pan Staża i nie zwrócił mi na to uwagi.Pozdrawiam
serdecznie.
Miniatura, a wciąga i wycisza jak las :) Pierwszą
strofę i dwa ostatnie wersy zapisałaś w czasie
teraźniejszym, może warto poprawic czas przyszły na :
pełen milczenia wysłuchuje skarg
mokre oczy osusza wiatr
Pozdrawiam :)
"Cecylio", "Ewo" i "Zosiak"
bardzo dziękuję i pozdrawiam
serdecznie.
Rzeczywiście można się doładować i wyciszyć w lesie.
Drzewa już ruszyły,takie nabrzmiałe pąki...
Dziękuję,że bywasz. Pozdrawiam
Kontakt z przyrodą i ciszą to chyba nasza prawdziwa
natura. Kojący wiersz, pozdrawiam ciepło :)
Lubię takie spotkania.
Pozdrawiam :)
"Sabo", "Suzzi" bardzo Wam dziękuję
i pozdrawiam serdecznie.
Oj widzę zmiany,las osusza łzy i uspokaja. Pięknie.
Pozdrawiam Nowicjuszko
zieloność lasu to ukojenie i wyciszenie, też lubię:)
"Staż"
bardzo Panu dziękuję za podpowiedź,
szkoda że sama na to nie wpadłam.
Już poprawiam. Pozdrawiam serdecznie.
las
spotkanie z nim uspokaja
splątane gałęzie drzew przytulają
idąc przed siebie rozmyślam
zanurzam się w ciszy
pełen milczenia wysłucha skargi
mokre oczy osuszy wiatr
delikatne dźwięki przeganiają smutki
w jego otoczeniu odżywam