las żyć

tamte dni zasłonięte mrokiem
obrazy przyprószone makabrycznym widokiem
jedno światło w tunelu
wystające zza zakrętu
odchodzące w dal...
w ziemię został wbity pal
przesłonił kolorowy świat
zwiędł ostatni kwiat
nie potrafimy go wskrzesić
możemy się tylko modlić
by chłód zła nie zabrał nas
by oszczędził pełen istnień las...
las w którym każde drzewo ozanacza życie
które od cudownie zdradliwego wiatru poznaje ukojenie...
śmierci objawienie
spokojne zaśnięcie....

autor

agnes:]

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2006-07-10 14:08:08

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie