Ławeczka

Samotna w parku stała opuszczona ławeczka
Szare spróchniałe deski spoczywały na jej ramionach
W których zapisana była nie jedna przeszłość
Wydrapane serce a w nim inicjały wielkiej miłości
Nie jedno wielkie uczucie na niej się rodziło
Lecz tylko ona zna skrywaną w sobie historie


Nie raz siadasz na ławce w parkowej alejce
Wpatrujesz się w ludzi przechodzących obok
Towarzyszy ci szum wiatru wśród drzew
Zastanawiasz się nad mijającym czasem
Chciałbyś na tej ławeczce zapisać swoją historie
Wydrapać serce zostawić na niej ślad przeszłości


Lecz już byłeś w tym parku ta sama ławka
Siedziałeś na niej z miłością swego życia
Dotykałeś uczuć doznań miłosnych
Tylko ten czas przeminął zostały wspomnienia
I ona samotna opuszczona zniszczona ławeczka
A w niej zapisana historia twej miłości

uwagi mile widziane

autor

jano73

Napisany: 2015-06-28 Dodano: 2015-06-28 21:12:02

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie