Ławka

Lecz ławka stoi pewnie
i jest jakiś punkt zaczepienia,
w betonowym morzu szklanych szyb
dla zabliźnionych rąk
i na strzęp podartych płuc

dobre jest to miejsce by niebu
oddać ich zwężone źrenice
i całą gorycz chwil odebranych
w twarz przechodnia.

dobre to miejsce nocą też
by dziewczynie szepnąć kocham
wyznając że ma się ochotę
i potem w szarym blasku latarni
robić pierwszy krok w chmurach

***
Lecz z ławek się spada
prosto w zimny beton,
potłuczone szkło.

autor

Posłaniec

Napisany: 2005-10-10 Dodano: 2005-10-10 00:36:36

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie