Ławka
usiadła na ławce
zapatrzyła się w niebo
czegoś szuka
kołysze się
w rytm myśli
podpala papierosa
wiatrem siwym
płacze łzy nie roniąc
przywołując co dzień
prawdę o samotności
usiadła na ławce
zapatrzyła się w niebo
czegoś szuka
kołysze się
w rytm myśli
podpala papierosa
wiatrem siwym
płacze łzy nie roniąc
przywołując co dzień
prawdę o samotności
Komentarze (23)
Prawda o samotności ma smutne brzmienie Świetnie
uchwycona myśl przekazu wiersza. Pozdrawiam.
samotność i smutek zawsze razem...bardzo dobra
miniaturka:-)
pozdrawiam
samo życie...pozdrawiam.
samotność dobrze widziana -
czasem i z wyboru.
pozdrawiam
Trochę smutku, może to wspomnienia....
Życie modeluje i doświadcza a my zbieramy różne
konsekwencje. Bardzo ładnie u Ciebie Agusiu :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Smutny wiersz
pozdrawiam
Smotność można uleczyć, trzeba wyjść do ludzi.
Pozdrawiam.
Dobrze oddany ból samotności.Pozdrawiam:0
W niebo zawsze można się za patrzeć.
Samotnosc boli To tragiczna towarzyszka
Podoba mi się wiersz i przesłanie
Pozdrawiam serdecznie :)
A ta prawda jest bardzo gorzka
Ładny tekst
Pozdrawiam i dziękuję
Dobrej nocy:-)
wojtasek W to nie o mnie:)) do napisania tego wiersza
natchnęła mnie samotna sąsiadka:)
Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze:)
Nie wylewaj łez,życie i dla Ciebie będzie łaskawe i
nie będziesz musiała siadać na ławce z papierosem.
Trzymam kciuki życząc dzisiaj miłej i spokojnej nocy.
Łzy pozostaw kiedy przyjdzie szczęście.
Bardzo ładna miniaturka. ...kołysze się w rytm
myśli...-pięknie!
Miłego wieczoru życzę!
Pozdrawiam:)
Samotna ławka z samotnym
człowiekiem.
Pozdrawiam:}