lecąc w zapomnienie

tyle w nas światła niech nie niszczą słowa ranić się po co .. zaczynać od nowa

spójrz letnie warkocze uściskiem splecione
w kaskadzie żołędzi spięte spojrzeniami
nie mów przecież nie wszystko skończone
coś się zaczyna biegnie z wspomnieniami

przed nami chwile jeszcze coś się zdarzy
słoneczne cienie chowam pod oczami
nie trzeba było zbyt pochopnie marzyć
obietnice przywróć nie chowaj w przystani

powrócą ciepłe pełne wzruszeń pieśni
nucone przed zmierzchem pod rzęsy ukłonem
pastelowy obraz nad oknami zmieści
uśmiech z kasztanów rozmowy wieczornej

autor

Beti

Napisany: 2006-09-22 Dodano: 2006-09-23 11:33:54

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie