Lekcja języka polskiego

Ten wiersz napisałam pod urokiem jednego z utworów W.Szymborskiej

Porozumiewanie się językiem polskim,
polskim w wymowie, piśmie i myśli.
Siedzimy na polskim takim beztroskim,
mickiewiczowskim w swej barańczakowości.

Nasz język polski to słowiańszczyzna,
to Pan Cogito i Kochanowski,
to jest sielanka i pieśń i treny,
to szymborszczyzna i biała magia.

Bo my lubimy poezję, my czyli nie wszyscy,
bo w nas wlewają poezję jak w dziurawe cebry.

I siedzi jeden i drugi i trzeci
i każdy szerzej swe usta rozszerzy.

Bo my lubimy poezję, my czyli nie wszyscy,
bo nas karmią poezją, a my brzuchy mamy dziurawe.

Po co to? Na co to? Komu i dla kogo?

autor

Yenna

Dodano: 2005-08-31 23:31:24

Ten wiersz przeczytano 6207 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie