Lekka przędza

kędy stoczą ludzkie losy
krępe balwierzątka?
w postrzyżynach pójdą włosy
z łysego przylądka

coby tylko napleść bzdur
w przyjacielskim kręgu

coby tylko spiętrzyć bór
w świerk i dąb - i łęgu

zasiać sążeń, niedosuszać
ludzką ręką - nie poruszać!

jakimż duktem sfruną nici
- lekka przędza wiary?
którejż hydra wypiąć rzyci
nie chce - co za czary?

niechby tylko stawić krok
w stronę trzęsawiska,

niechby tylko stracić wzrok
prochem do ogniska...

sypnąć ziarna, polać wody
porwać się w wicher przygody!...

jak się uda sabotażyk,
gdzie po sprawie nawiać?
kord wysunąć i do twarzy
uczciwie przystawiać?

usłysz w końcu, mój Chrystusie,
Wisznu lub Zeusie
usłysz larum, które niosę
jakoż martwą trusię

ciebie
tylko
o to
p r o s z ę

autor

Mary Rose Hamilton.

Dodano: 2012-03-28 17:26:25

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie