Letni klasztor w deszczu

...milcz...

Kolor jest tylko wyraźny
kiedy ja płacze.
Dłoń żałosna tańczy
na granicy moje równowagi.
Mam ja swoja wesołość
jak Dusznik zaklęty,
ale gdzie szukać powagi
srogiej i zrozumienia duchowego.
Wieża z piór i dym, i chór.
Interpretowany namaszczony drukiem
zaklęty się przemyka.
Zbieram za nim sandały, bo godzien jestem.
Chmury już ja spotkałem jak kiedyś ich.
Jam jest Guru i Mesjasz,
tylko naszkicowany.
Artysta ubogi.

...milcz...

autor

Deccu

Dodano: 2007-01-14 00:25:21

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie