Muszę odpocząć

Muszę odpocząć od pisania,
Serce mi z bólu całe pęka.
Nie, nikt mi tego nie zabrania,
Poezja przecież jest tak piękna.

A warto wiersze nowe tworzyć,
Wymyślać wersy snem okryte.
Kiedyś musiałem kresu dożyć,
Dzieląc z innymi swym zachwytem.

Teraz już dość twórczej maniery,
Przestanę razić łatwym słowem.
A byłem taki prosto szczery,
Myślałem, że wytwarzam nowe.

Lecz powtarzałem stare zdanie,
Kopie robiłem, bo istniały.
Po cóż mi być poezji draniem,
Sam jestem przecież jakże mały.

Wielkość zostawiam marzycielom,
Którzy wyraźniej widzą piękno.
Im muzy dywan jasny ścielą,
We mnie od dawna serce pękło.

autor

Grand

Napisany: 2012-02-03 Dodano: 2012-03-04 08:30:27

Ten wiersz przeczytano 684 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie