Liście i ludzie....
"Teraz już wiem.. życie cudem jest..."
Tańczą z wiatrem
Ich kolorowe, nagie ciała wirują w świetle
słońca..
Krok po kroku stąpają po twardej ziemie,
która bezlitośnie ich pochłonie..
Tańczą jeden obok drugiego
W natchnieniu unoszą swe dusze..
Lekko szeleszcząc,
uderzają się jedno o drugie..
Same nie wiedzą gdzie je wiatr pogna..
Same na siebie są zdane..
Bo na ziemi pełnej niebezpieczeństw,
Do śmietnika mogą trafić..
I z matni wszelakich dusz już się nie
wydostaną...
Pójdą jedno po drugim złączone
smutkiem..
Do spalenia.. na popiół..
-------------------------------------------
----
Tak jak my wirujemy w takt życia..
Tak jak my nasze ciała łączą się w świetle
słońca...
Tak jak my stąpamy po twardej ziemi która
nas pochłonie..
Tak jak my tańczymy jedno obok
drugiego..
Tak jak my unosimy w natchnieniu swe
dusze...
Tak jak my błądzimy szukają prawdziwej
miłości...
Tak jak my zdani sami na siebie..
Tak jak my żyjemy w niebezpiecznej
krainie,
w której los jest wszelkim panem..
Tak jak my nie wiadomo gdzie skończymy..
Tak jak my złączeni często jakimiś
nieszczęściami,
łączymy swe dusze pragnące doznać jeszcze
odrobinę miłości..
Tak jak my zamienimy się w popiół...
Do bycia szczęśliwym potrzeba tylko jednego serca.. serca, które potrafi kochać... naszego serca... (Pavla)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.