List

pozegnanie

Idz prosto przed siebie,
badz dzielny, ratuj lud ginacy
patrze prosto w Ciebie,
jestem juz prawie konajacy...

Nie wroca juz lata stracone,
boje sie, lecz ta brama czeka,
myslisz - rodziny sklocone?
problemow zyciowych wielka teka!

Dopadlo mnie to zlo - widze krwiste drzewa,
rana otwarta, krzycze bo to boli,
za pozno, w tym wieku chlop juz nie dojrzewa,
prosze skoncz, zrob zastrzyk, dodaj soli!

Zycie skonczone, radosc odplynela...
Nastapil marazm dnia codziennego,
nowa nadzieja nad oblokami nas dotknela,
ogarniam sie, lecz boje sie tego!

Nowy swiat, nowe na Was spojrzenie,
nie udalo sie mi jego pokonac,
mialem wtedy niejedno marzenie....
braklo czasu, czas sie spakowac.

Dziekuje, ze moglem byc z Wami,
wiem ze draniem czasem bywalem,
bede walczyl ciezko z chmurami,
pamietajcie, ze Was mocno Kochalem!

autor

Blake24

Napisany: 2014-02-25 Dodano: 2014-02-25 18:18:56

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie