List do córki

Może to zadziała?

Ela, Elunia, moja droga, pięknie Cię proszę,
przestań na jakiś czas pisać swoje wiersze.
Prozę zresztą także i inne też prace twórcze.
Za jakiś czas spokojnie sobie do tego wrócisz.
Kocham Cię bardzo i nie chcę Cię wcale urazić,
ani też w jakiś sposób oceniać, krytykować,
czy jakkolwiek pognębić i sprawić przykrość.
Proszę wreszcie o porządki w swoim pokoju.
To bardzo dziwne, nie uważasz Kochana,
że kobieta w Twoim wieku, ma taki bałagan?

Wszystkie przydasie fruwają teraz po kątach,
aż pod sam sufit, jak gdyby wybuchł granat
i monet uniesienia zawartości w pomieszczeniu,
został nagle zatrzymany w kadrze czasu
i wszystko dosłownie i w przenośni wisi.
Kochana, Tobie wisi to i nic z tym nie robisz.
Kobieto miła ogarnij się w końcu, jak możesz.
Jaki Ty dajesz przykład swoim dzieciom.
Dobrze, że wnuki są jeszcze zupełnie mali,
ale kiedyś przecież dorosną i zobaczą to.
Czy zamierzasz do tego czasu zrobić te porządki?
Czy czekasz może na jakiś cudowny moment,
w którym same wyjdą pewnego zacnego dnia
lub ktoś im w swej litości nad Tobą pomoże
i będzie to ktoś pewnie życzliwy, jak donosiciel.
Doprawdy wstydu zupełnie nie masz dziewczyno.
W całym mieszkaniu ok., a u Ciebie nieład twórczy.
Czy wiesz, gdzie co masz i można to odnaleźć,
Twoje farby, kleje, lakiery i media do pouringu?
Kupujesz kolejne, wydając na nie swoją kasę,
bo tamte wcześniejsze gdzieś się zapodziały?
Dostałaś swój piękny pokój i część z niego
wydzieliłaś sobie na wymarzoną pracownię
i fajnie, ale dbaj o to, aby było w nim miło. OK.?

Twoja kochająca wewnętrzna mama Ela.

9.04.2924 r. godz. 00:00

Pamiętasz dokładnie, co było 41 lat temu?

autor

Eliza Beth

Napisany: 2024-04-09 Dodano: 2024-04-16 19:10:30

Ten wiersz przeczytano 264 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Ironiczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie