Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

List przestrogi

Podziwiam kropelki rosy na zielonym liściu. Przyglądam się czerwieni maków, zwróconych ku słońcu. Wszechświat mnie zachwyca różnorodnością piękna. Czym ja się stałam - zapytuję siebie gdy widzę zakochane pary. Najpierw miałam w sercu ogromny żal, ale z czasem została mi pustka w miejscu kawałka serca, które mi wyrwałeś w dniu mojego samobójstwa. Mój czarnooki książe, ilekroć widywałam cię w towarzystwie tamtej kobiety krzyczałam z rozpaczy, ale ty nie słyszałeś mnie. Nie mogłeś usłyszeć zawodzenia umarłej, zresztą nigdy niekochanej istoty. Tyle razy bawiłeś się z dziećmi przed swoim pięknym domem. Czy wiesz, że poruszyłabym ziemię, żeby cofnąć czas? Gdybym choć nie była martwa... Zazdroszczę ci wspaniałej rodziny, a ta, która jest teraz panią twego serca nie wie, że usunęłam się darując jej szczęście. O, gdybym mogła cofnąć czas, zabiłabym ją, a nie siebie.
I znowu ja sama staję się przedmiotem swoich rozmyślań. Widzę w tym sens, żeby jak najczęściej myśleć o sobie, gdyż nie posiadawszy ciała łatwo mogę zapomnieć o swoim istnieniu. Czym więc jestem? Myślę, że marą snującą się po świecie, poszukującą sensu samotnej wędrówki. Niestety, zamiast szukać Boga wołałam do ciebie, i znalazłam ten szczęśliwy dom z białej cegły, piękną werandą i basenem dziecięcym. Umarłam po to, żebyś mógł być szczęśliwy. Byłam tak zaślepiona miłością do ciebie, że w chwili śmierci przegapiłam własne spotkanie z Bogiem i na zawsze utkwiłam w zawieszeniu między twoim światem a moim. Może to właśnie jest piekłem, że kontynuujemy nasze życie w niewdzięcznej roli nic nie mogących zrobić widzów, by przypatrzeć się bezmiarze nędzy tego, co zasialiśmy za życia.
Ogień, ból, tęsknota - wszystko to można przetrzymać, oprócz świadomości bezkresnej pustki. Życie człowieka nie kończy się z jego śmiercią, lecz z utratą nadziei. To jest ten kres mojego życia, kraniec świata, gdzie nadzieja umiera ostatnia i po niej już nic nie ma...

autor

Ewa27

Dodano: 2010-07-16 23:10:41
Ten wiersz przeczytano 694 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Monolog Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (1)

DoroteK DoroteK

"Wszechświat mnie zachwyca różnorodnością piękna." tak
pięknie zaczęłaś a na końcu rozpaczliwe "Życie
człowieka nie kończy się z jego śmiercią, lecz z
utratą nadziei." to straszne zgodzić się na własną
śmierć, tak nie można... przejmujący teks.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »