Z listów do Pana Boga

Dziękuję za każdy głos oddany przez Was na mój wiersz, jest jednak trochę ludzi którym podobają się moje słowa, dziękuje :)

Wśród zaklętej ciszy nocy,
W srebrnych strugach deszczu,
Mknie ulicami czarna postać.
Budzi lęk przechodniów,
Nawet latarnie gasną, kiedy je mija.
Przemierza szybkim krokiem zabłocone drogi,
A kiedy stanie na progu lasu,
Lasu Tysiąca Poległych,
Daje się słyszeć jęk rannych,
I rozpaczliwe błaganie o pomoc…
Świst kul, szczęk metalu.
Ten człowiek zna ten las jak własny dom.
On tu kiedyś był, widział Śmierć…
Jak zabierała kolejnych jego towarzyszy,
Słyszał Jej zaproszenie do lepszego świata,
Czuł Jej oddech na swoim karku.
I mimo to jako jedyny stał żywy wśród drzew.
Był jak tratwa na wzburzonym morzu bólu,
I teraz po tylu latach prosi Ciebie Panie,
By mógł ze Śmiercią spotkać się na kawie,
I aby zechciała pójść z nim w jednym kierunku...

autor

zoe

Dodano: 2005-02-04 14:27:38

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie