z listów do Pana Boga

Nie ma drugiej tak sprzecznej jak Ja…
Stoję przed Tobą prosząc byś mnie zabił,
A jednocześnie błagam o ocalenie.
Oczy pełne nie wypłakanego smutku,
A na ustach uśmiech....
Myśli pełne powagi, strachu,
A ruchy odbijające się od krzywej linii ekspresji.
Na ziemi potłuczone lustro – obraz mego serca,
W oknie poszarpana firanka – to strzęp mojej duszy.
Przemierzam świat w poszukiwaniu celu,
Lecz do tej poru nigdzie nie znalazłam drogowskazu.
Jednego dnia szybuję z ptakami pod błękitne niebo,
Drugiego zaś spoczywam na dnie pogrążona w swej
Beznadziejności …
Nocą marząca o lepszym jutrze,
Z świtem walcząca z rzeczywistością.
Pokój ogarnięty mrokiem moim jedynym azylem.
Ale i cisza z czasem bywa zabójcza…
Pogrążona w upiornym śnie,
Strząsam z siebie ślady życia.
A Ty przyglądasz się w milczeniu,
Czytasz ze mnie jak z otwartej księgi…
Lecz najbardziej odrażające historie
Nie są w stanie wzruszyć twego kamiennego oblicza.
Nie pomagasz mi …
Świat traci kolory, milkną dźwięki..
Jak zabawnie wygląda szatan przystrojony w anielskie skrzydła
Spacerujący alejami Martwego Ogrodu.

autor

zoe

Napisany: 2004-11-28 Dodano: 2004-12-23 08:13:18

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie