Z listów do Pana Boga

Boję się jutra.
Boję się tego, co z sobą przyniesie.
Schowana w czterech ścianach, wtulona w północny kąt pokoju…boję się
Boje się, że ktoś otworzy drzwi, wpuszczając lodowaty wiatr życia…
[ bo wiesz, bo ten pokój już jest martwy ] …
Wiatr zburzy spokój grobowca, zmąci ciszę, wspomnienie zawirują jak jesienne liście…
Zabij mnie, zabij nim sama to zrobię…
Wbij w to struchlałe serce ten cholerny nóż!
Zapomnę…
Popękane ściany, sypiący się tynk, skrzypiącą podłogę, potłuczone lustra,
Poszarpane firanki, wybite okna, dziurę w dachu … to daje obraz tego, czym jestem
Ruiną człowieka…
Zapomnę, pogrążona w wiecznym śnie, oddająca Tobie cześć za tamten dzień, w którym odeszłam.

A tam na dole, w strugach srebrnych łez, ku pamięci tlić będzie się płomień na moim grobie.

autor

zoe

Napisany: 2004-11-28 Dodano: 2004-12-24 10:18:25

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie