Listy do ... Artur

Przeglądając małe kartki, w których słów tak ważnych wiele
W polemikę chyba wejdę z mym najlepszym przyjacielem.
Mówisz Artur, że ja pierwszy, że osoby inne potem.
Może przyznał bym ci rację trochę dawniej, gdzieś przed rokiem.
Wtedy jeszcze byłem słaby, dojrzewałem tak powoli,
Lecz już wtedy czułem sobą jak los innych bardzo boli.
Dziś gdy serce swe otwieram na cierpienia innych ludzi
Wiem, że siłę one dają, w moim wnętrzu coś się budzi.
Czuję wtedy instynktownie, jaka pomoc im potrzebna.
Wiesz jak ciężko się zdrowieje gdyś jest sam lub sama jedna.
Gdy pomocy nie ma znikąd, bliskiej duszy brak od dawna,
Wtedy starczy jedno słowo, abyś poczuł wiatr w swych żaglach.
Ja szukałem słów tych wiele, dla każdego po sylabie.
Stąd te moje wszystkie wiersze, nimi pomoc dać wam chciałem.
Sam zyskałem na tym wiele, me uczucia rosły w siłę.
Dziś już jestem całkiem inny, niż niedawno jeszcze byłem.
Dla mnie ważni są dziś drudzy. Daję siebie tu i teraz.
Bo gdy ziarno siejesz dzisiaj, jutro plon ogromny zbierasz.
Więc nie godzę się z twym zdaniem, dla mnie szczęście innych celem.
Gdyż gdy daję, sam odbieram: wdzięczność, miłość, ciepła wiele.

autor

AndreaDoria

Dodano: 2004-08-04 17:11:31

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie