Listy niedostarczone

Adresatka: Miłość utracona
Miejsce: Gdzieś tam w przestrzeni i czasie

Opustoszał pusty peron, zawiadowca Tanatos dał lizakiem znak i odjechałaś nie powiedziawszy nawet cześć.
Dzisiaj w chłodnym świecie pustego serca ukrywam popioły tej miłości co miała być jak słońce, które się nie spala.
Pustym wzrokiem patrzyłem jak grabarz sypie piach na to co szczęściem być miało i tylko żal targa duszą jak włosami zimny wiatr.
Patrząc w przeszłość, myślę jak tu pusto jest teraz bez ciebie. Sam w deszczu po parku spaceruję skacząc przez kałuże i wracam do pustych ścian tęskniąc.
Chwilę z cieniem porozmawiam, z tym co pustką życia się stał albo piszę listy donikąd ciebie głodne i przez szyjki wciskam kartki w brzuchy pustych butelek, ciskam je potem w morze wierząc, iż któryś z nich do adresatki dotrze.
Lub też ptakom posłańcom powierzam je z nikłą nadzieją.
Wiem, że płomień miłości zgasł nagle, ot zasnął na zawsze w wygaszonym uczuć piecu.
Jakże często wspominam teraz twój uśmiech z tych przebrzmiałych poranków kiedy parzyłaś świeżą kawę i z wdziękiem krzątałaś się po kuchni.
Żyję nadzieją, iż kiedyś tam w nieznanym miejscu i czasie ponownie spotkam moje kochanie i ponownie będziemy razem.
Teraz codziennie cię odwiedzam, a ty śpisz snem nieprześnionym, rozmawiam więc z drzewami, cichymi strażnikami dusz .
Tobie przyniosłem świeże kwiaty i pamięci zapaliłem świeczkę. Tęsknię.

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2020-02-05 Dodano: 2020-02-05 12:00:42

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie