Lobotomia

Lobotomia

zdzieram białą suknię nieba
do krwi czarnej
pospiesznym gestem drżących rąk

chmura po chmurze aż do nagiego błękitu
nawet bardziej jeszcze i głębiej
robakiem czułych słów do kości
do rzęs już martwych

składam się pośród strzępów
niedokończonych snów
do grobu twojej dłoni

a maki pachną dziś czerwienią
jak krew na prześcieradle
słodkich całkiem snów

autor

Amadeusz

Napisany: 2006-05-20 Dodano: 2006-11-23 00:12:30

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie