Love Story...

Podobno życie to nieustanny bieg w nieznane.
Wybija cicho, nie znana nam godzina.
Coś się już skończyło, a coś właśnie zaczyna.

Jedna chwila.
Jedno spotkanie ich oczu, opętało serca dwa.
Cichy w kącie płacz, rozumu strach.
I choć ich dzieliły życia rodzaje dwa.
Uzależnili się sobą tak, jak uzależnia najlepszego narkotyku smak.

Burza pożądania wreszcie zmyła
z nich obaw ślad, kiedy oboje
powiedzieli sobie wreszcie: tak!

On pokochał ją tak, jakby tworzyła cały jego świat. Cicho szeptał jej te słowa, że będzie tak jak tylko ona chce.
Oddał całą duszę swą w zamiam mając całą ją.

Ona żyć bez niego nie umiała, lecz czasem i z nim trudno było też...
Kiedy jednak czule tulił ją w milczeniu, poroniła nie raz pare pojedyńczych łez.
Bo w środku się obawiała że to szybko może skończyć się...
Ale coś mu obiecała... że gdzie on, tam ona pójdzie w ślad...

Na zawsze... K.

autor

Biala

Dodano: 2009-02-25 21:04:12

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie