a ludzie nie potrafia sie juz...

a powinni...

W barlogu prac i zajec miloinow, zatraciem wiare nie mowiac nikomu...
Brak spostrzezen uswiadomil mi trafnie , ze rzecz to prostota- jak pstrykniecie kapslem.
z dnia na dzien , patrzac w imaginacji obloki czuje , ze zyje i , ze stawiam kroki...
Widze rzeczy , ktore kiedys zgubilem,
rzeczy tak male jak prochna opilek, daja szczescia tyle- usmiadom sobie - ze masz wiecej niz sadziles...

autor

tabu

Napisany: 2005-02-08 Dodano: 2005-02-08 00:28:14

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie