Ludzie z papieru
Ludzie z papieru jak liście jesieni
Szarpane wiatrem myśli zbłąkane
Myślą, że im się wszystko należy
Lekkie i zwiewne samouwielbienie
Tańczą w powietrzu małą chwilkę
W jedwabną nić babiego lata splątani
Błyszczą złotem w blasku słońca
Czarująco trzepocąc rzęsami
Komentarze (2)
ciekawe porównanie...
Ludzie z papieru krusi i bladzi plona w emocji blasku