Ludzka natura

Zegar powoli odmierza czas
Wyrywa kolejne kartki z kalendarzy
Tęsknota za bliskością kiełkuje w nas
W swych oknach szukamy smutnych witraży

Szukamy w nas samych człowieczeństwa
Będąc dla siebie bardzo dalecy
Nienawiść przejmuje palmę pierwszeństwa
W miłości mocni jak na wietrze płomień świecy

Strzelamy z karabinów do siebie nawzajem
Bez żalu przelewamy niewinną krew
Mamy czelność nazywać Ziemię - rajem
Czasem żyjąc samym sobie wbrew

Mordujemy dzieci , mordujemy zwierzęta
Sami dla siebie jesteśmy potworami
Nie wiedząc że do szczęścia droga kręta
Często usłana bywa ostrymi cierniami

Marzymy o szczęściu , o pięknej miłości
Mając w sercach kosz ze śmieciami
Podążamy niechybnie ku nicości
Trzymając w dłoniach to co stworzyliśmy sami

Ile jeszcze razy w błoto upadniemy?
Ile razy Ziemia spłynie łez potokami?
Kiedy wreszcie sami zrozumiemy?
Że to piekło na Ziemi stworzyliśmy sami

Więc może nadszedł najwyższy czas
By zrobić poważny rachunek sumienia
Wydobyć miłość ukrytą w nas
Bo Ona na dobre wszystko zmienia

Odłóżmy pistolety i karabiny
Oddajmy blizniemu swoje serce
Niech miłość zmaże nasze winy
A dostaniemy od Stwórcy w podzięce

Szum morza, radosny śpiew ptaków
Magię szczęścia , krzyk radości
Na polach czerwień koloru maków
Życie wieczne i cud miłości

Kochajmy życie bo dano nam jedno
Drugi raz szansa się nie powtórzy
W tym życia jest prawdziwe sedno
By gniew spokoju ducha w nas nie zburzył......

autor

Bedal

Napisany: 2014-03-02 Dodano: 2014-03-02 11:56:21

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie