Ludzkie Duszy Dzieło

Zawiedzionym...

Wznoszone ku niebu ręce,
Wewnątrz kołaczące serce,
Z drżeniem stawiam kolejny krok,
Siła, potęga, rozpęd, skok,
Szaleńczo wzbijający się duch,
Mięśnie przyspieszają każdy ruch,
Jedno tylko przed oczyma stoi,
Istota tchnienia spoczywa w jej dłoni,

Uginam się i padam, po policzku spływa łza,
Oparty o nadzieję siadam, chwila tylko trwa,
Unoszę wzrok, uchylam przyłbice,
Przed oczyma mrok, tak zgniło we mnie życie

autor

Sunjin

Napisany: 2008-01-16 Dodano: 2009-04-06 19:32:08

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie