Ludzkie życie
Ile prawdziwego życia jest w życiu
człowieka?
Czy każdy wie, co w życiu Go czeka?
Czy każdy boi się śmierci?
Dlaczego każdy tak pędzi?
Kilka pytań – niewiadomych więcej.
Więc szukajmy odpowiedzi czym prędzej.
Poczynając od pierwszego,
Dojdziemy do ostatniego.
Prawdziwego życia w naszym życiu jest
mało.
To mogę powiedzieć naprawdę śmiało.
Ludzie myślą tylko o zarobku,
Zapominając o tym, co mają w środku.
Wspinają się po szczeblach kariery.
Tu się niestety nic nie zmieni.
Wszyscy myślą o sobie – wielcy
egoiści.
Czy mój sen o lepszym świecie kiedyś się
ziści?
Długa jest historia ludzkości.
Z przodków zostały – z nas będą
kości.
Jednego pewni być możemy –
Kiedyś na pewno umrzemy.
Byli kiedyś
„wszystkowiedzący”,
Ciągle co innego głoszący.
Że znają przyszłość – mówili,
A końca świata jeszcze nie ogłosili.
Śmierć – bardzo dziwna istota,
Jej egzystencja to czysta prostota –
W piekielne otchłanie prowadzi
Każdego, kogo zgładzi.
Są ludzie, którzy nie czują przed nią
strachu,
Nie boją się zastrzelenia, ani zamachu.
Są tacy, co się jej panicznie boją,
Szukają miejsc, gdzie ich rany się goją.
W świecie, gdzie pieniądz rządzi,
Każdy człowiek błądzi.
W pogoni za pieniądzem i sławą
Własnymi kłamstwami się dławią.
Przez cale życie robią wszystko na
odwrót,
Przybliżając się tym do piekieł wrót.
Całe życie sobie tylko mącimy,
Zapominając o wartości rodziny.
Odpowiedziałem na wszystkie pytania,
Ale przed nami są trudniejsze zadania.
Musimy nauczyć się godnie żyć
I z naturą w przyjaźni być.
Do pierwotnego stanu powróćmy,
Nasze męki na tym świecie ukróćmy.
Rzućmy to wszystko – żyjmy z
radością,
Chciejmy umierać z prawdziwą godnością.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.