Lunapark

Homo homini lupus?

Karuzela życia kręci się nieprzerwanie
Nigdy ze swego ruchu nie wypadnie
Noc - dzień; dzień - noc
Ty - ja ; ja - ty
Ciągle w pogoni
Za szczęściem , za radością
Za spełnieniem, za miłością...
Zwalnia obroty...
Lunapark się mieni.
Tylko NAS
Już za chwilkę
Nie będzie na ziemi!
Po co ta pogoń narwana?
Co chcemy osiągnąć?
Ślepo biegnąc od rana?
Zwolnij,
Rozejrzyj się w koło
Bądź bliżej natury
Na ludzi patrz wesoło.

Homo homini amicus!

autor

rudość

Napisany: 2006-11-06 Dodano: 2006-11-10 08:39:20

Ten wiersz przeczytano 1219 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie