Lustra...

Zimne oblicza prawdy
omijam je wciąż z daleka
nie chcę oglądać twarzy
która tam na mnie czeka

bo gdzież podział się uśmiech
którego tak wiele było
zniknął nagle z odbicia
jak z życia zniknęła miłość

i tylko smutek się czai
w głębi mych piwnych oczu
czasem łzą słoną spłynie
bezradnie, cicho, po zmroku

a lustra już na zawsze
zimne i prawdomówne
czemu nie skłamią przez chwilę
obrazem dla mnie obłudnym…?

autor

yolkaw

Napisany: 2007-03-15 Dodano: 2007-03-16 00:32:14

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie