Lustro wody we łzach
nad stawem kumkają żaby
w lustrze wody ogląda twarz
blada cera oczy sino-niebieskie szare
włosy
nimfy wodne zadumane nikną w głębi
tylko Dafne uśmiechnięta
nocą wypłynie do niego...
zamyślona siedzi w kamiennym kręgu
zacieśniał go przez lata
odgradzał od ludzi
dom dzieci
las staw samotność
żałosne kumkanie żab odbija echo
nad nią leciutki wiatr
kołysze liście drzew
smugi zachodzącego słońca
ożywiły smutne usta
dotyka kamieni nagrzane ciepłe
jak jego ciało...wspomina
szelest kroków
jest obok..przyszedł
plusk wody wynurzone złociste włosy
cudne ramię szyja bogini
jego tors muskularny oplata talię..
ciemność w oczach ból
zawirowało niebo czerwona łuna
spalała serce
słyszy odgłosy szeptów...
mówił-zostań ze mną
mówił-kocham
lustro wody wpadające łzy
noc nadchodzi
snem zapomnienia
NiebieskaDama
Komentarze (15)
bardzo piękna, poetycka opowieść :-)
Scena dziwnego odejścia w ramionach wodnej nimfy w
ostatnich blaskach zachodzącego słońca, romantycznie ,
super, klimatycznie Niebieska Damo
milosc buduje piekne gmachy, milosc robi nas
niewolnikami tych ktorych kochamy, dlatego czesto po
latach budzimy sie w wybudowanych przez nas samych
wiezieniach; veritas vos liberabit
według mnie jest to proza, brakuje mi w niej
interpunkcji, zapewne lepiej by się czytało, ale cóż,
może być i tak...
Niebieska Damo:) przeczytałam z przyjemnością (nie
ukrywam tego) "sen zapomnienia" - warto, niekiedy...
Pozdrawiam cieplutko.
poczułam melancholii woń, zatop łzy w głębinie jeziora
, otrzyj oczy i spójrz wokół siebie , świat wciąż jest
pełen miłości. Pozdrawiam cieplutko
Piękny, zrobił na mnie wrażenie....Już chyba nie muszę
pisać, że pięknie malujesz słowa?
Pozdrawiam :)))
Gdy w życiu przyjdą smutne chwile,najlepiej w
spokoju usiąść nad wodą,jeszcze raz wszystko
przemyśleć i znaleźć pozytywne rozwiązanie.
Ładnie napisane, pozdrawiam+++++
Jak w krainie baśni - zapomnienia .
Samo życie. Piękny wiersz
Wiersz budzi wyobraźnię i tęsknotę. Lubię czasami
przenieść się w świat baśni i zapomnieć o szarości
dnia. Pozdrawiam :)
Smutny,jak smutna byla milosc Dafne i Apolla.I piekny
jak ich milosc.Wspaniale Niebieska.
NiebieskaDamo wiersz bardzo ładny ma Twój niebieski
klimat
Klimat wiersza smutny i rozmarzony, miło było
przeczytać Twój wiersz z rana. Pozdrawiam!
Smutny ale bezapelacyjnie piękny. Pozdrawiam