Lustrzane odbicie

Widzę Cię w mym lustrzanym odbiciu.
Próbuję dotknąć Twych ust lecz gdy
dotykam znikają i widzę już tylko siebie.
Swoją niegdyś żywą postać.
Dziś wypaloną i ledwie dyszącą.

Uderz mnie w twarz słowami jeśli trzeba.
Ale bądź ze mną szczery aż do bólu.
Bo dziś tego potrzebuję.
Światło zgasło w mojej głowie i nie wiem
Na czym stoję rozjaśnij mi myśli.

Rozbij tą szybę w której odbija się świat.
Bo ona dzieli nas ten świat jest tylko odbiciem
Nie ma tam nic prawdziwego.
Są tylko złudzenia a czasem marzenia w
Których jestem pogrążona.

Pomórz mi się wydostać poczuć coś realnego.
Bo moje serce i dusza umiera bez tego.
Gdy pewnie mnie weźmiesz w swoje ramiona
Poczuję się jak nowo narodzona
Już nigdy nie będę osamotniona
Moja przestrzeń będzie wypełniona
A dusza nasycona.

autor

Mrówka_13

Dodano: 2006-07-11 08:21:16

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie