Łzawa dola

Codziennie widzę swoje odbicie,
W lustrze ukazuje mi się wnętrza oblicze.
Przecież powinnam widzieć tylko swój zewnętrzny wizerunek,
Wiec, dlaczego widzę na twarzy wymalowany czarny trunek?
Usta, uszy, nos, oczy, niby twarz ta sama,
Jedynie figura lekko pozmieniana.
Wy widzicie we mnie normalnego człowieka,
Lecz wciąż ma ręka z odpowiedzią zwleka.
Nie lubię na siebie patrzeć,
Za każdym razem widzę, że nie udało mi się bólu zatrzeć.
Spoglądam w swoje zielone oczy,
Widzę, jaka walka w nich się toczy.
Już przez tyle miesięcy coś się we mnie siłuje,
Siedzę nieruchomo, bo przy każdym ruchu serce kuje.
Zawsze w swoich oczach widzę tylko łzy,
Takie duże, zimne, roztapiające się kry...
Codziennie bardzo szybko odwracam wzrok,
Nie chce widzieć jak popadają w mrok.
Choć bywa tak, że długo nie płacze,
To często czuje jak tafla wody pod powieką skacze.
Jednak nigdy nie wylewa się płynąca w nich rzeka,
Może czarodziej z łódka w oddali czeka...
Człowieku! Nie myśl, że to fikcja, wymysł autora,
Będę się modlić, by nigdy nie dopadła Cie taka dola...

autor

~Hope~

Napisany: 2004-05-30 Dodano: 2004-07-30 15:34:36

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie