Magdalena Anna

Dla mojej prababci...

Odeszłaś nim Cię dobrze poznałam,
dałaś mi ciepło, które zapomniałam
Jedno mam dzięki Tobie,
to imię - Magdalena Anna
Magdalena - ot tak
Anna - n a Twoją cześć
Została też obrączka złota, którą noszą gdy obawiam się jutra
Wtedy czuję, że jesteś blisko!
Dawniej myślałam, że śmierć to koniec teraz wiem, że to dopiero początek
Umarło Twe ciało
Przestało bić serce
Zaczęłaś mieszkać we mnie
w mej duszy, w mej świadomości
Tak wiele osób mi mówi, że jestem taka potrzebna do Ciebie
i nawet ten pieprzyk na nosie mam taki jak Ty...
Kochana Prababciu...

autor

Lena Ignaczak

Napisany: 2005-10-06 Dodano: 2005-10-21 13:02:02

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie