Z magnolią i nimi dwojga w roli...

Ogród otoczony ciepłem poranka w pierwszych promieniach słońca, błyszczał najbledszym odcieniem żółci. Krople rosy lśniły niczym diamenty na pierwszych wiosennych kwiatach, młodych pędach i trawie. Osiadły na gęsiówce kaukaskiej, niskiej bylinie z szaro owłosionymi liśćmi. Z dnia na dzień ogród pięknieje, nabiera życia. Są już kwiaty przyciągające swoim zapachem i pięknem pracowite owady. Czuć ciepło, wiosenną radość, uroczy widok dzięki kompozycji kwiatowej z magnolią w roli głównej. Pod nią zaś królują laki, stokrotki, niezapominajki i hiacynty. A w sercu jej rodzi się iskierka nadziei, kiedy raz i drugi przyłapała jego spojrzenie, jakby zamyślone, skupione na jej osobie. Jej oczy zabłysły, a on wyczytał w nich coś, jakby się czemuś dziwiła, może w coś wątpiła… Z cichym westchnieniem przytuliła się do niego ,pragnąc pocałunków i pieszczot. On przybliżył twarz tak blisko, że czuła jego oddech .
Siłą woli, pragnęła ugasić ogień, który w niej zapłonął. Serce jej waliło jak młotem, i czas jakiś trwało zanim powróciła na ziemię. Później, leżeli w poprzek szerokiego łóżka rozkosznie wyczerpani. Objął ją, i przyciskając jej głowę do swej piersi gładził po włosach.
Spojrzenia, westchnienia, nadzieja
i miłość i ich dwoje w roli głównej.
Tessa50

„Są ludzie, którzy pojawiają się
w naszym życiu równie pożądani
jak chłodny wietrzyk w upalny
dzień-i znikają z niego prawie
tak samo szybko”-
Alan Chrystoffersen.

autor

Tessa50

Napisany: 2013-04-25 Dodano: 2013-05-01 09:57:34

Ten wiersz przeczytano 1159 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie