Mając siebie.

Od pół wieku już nad Pisę przychodzimy.
Tu łabędzie zaraz do nas podpływają,
stroszą pióra, głosem wdzięcznym nas witają.
To jest nasz zakątek, tu w szczęściu błądzimy.

Tu szumiały wierzby, zawilce pachniały,
a kaczeńce złotem malowały łąki.
Drzewom wiatr całował rude jędrne pąki,
a forsycje w dzióbki słoneczko łapały.

Widzisz miła nic się w życiu nie zmieniło,
jak w miłości naszej, która nam przetrwała.
Wiele lat i siwych włosów nam przybyło.

Ta ławeczka szczęsna zawsze zapraszała.
W piękny wieczór gdy nikogo tu nie było,
najskrytszych tajemnic tutaj się nabyło.


508

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2022-03-20 Dodano: 2022-03-20 00:57:02

Ten wiersz przeczytano 1474 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie