Majowy cas

opowiadanie gwarowe

Majowy cas

Dzikie śliwki cekajom na moj coby ozwić kwiotecki.Pącki juz majom wielkie i biołe, ale w Holak śnieg i zimne rania i przymrozki. Śrynie sie srybrzom po zielonyk liściak i trowie co jakimsi cudem juz krapke urosła.
Przy krzyzycku na Ubocy kwitnom prymulki do słonecka i kańsi ponizej narcyzy wyrucone z ogródecka ftory kiejsi ogrodzoł tyn nasom kaplicoske?
Cichućko wsędyj ino śpiywy ptosków przybacujom ze, to juz wiesna i widniej raniućko na polu.
Jutro piyrso majówka, kiejsi downo temu chodziyłak na nie do starego kościółka z mamom. Jegomość Wiśniowski z takim namasceniem odprawioł te syćkie majowe, a pote cerwcowe nabozeństwa ze mnie dziecku widziało sie ze on po cichućku ukwaluje z Matusiom Świętom z ołtorza. Jegomość ni mioł mocnego głosu totyz trza było cichućko siedzieć coby go usłyseć i pojąć co nom fce pedzieć.
Ołtorz Matusi Cęstochowskiej umojony cały malućkimi i bielućkimi narcyzami z cyrwonymi środeckami z ogródka Sióstr Felicjanek widziało sie mi ze patrzom na nos z ołtorza.
Litaniji na prosalnom nute i Pod Twojom Obrone naucyłak sie warciućko i do dziś bocem jak mnie złościyło kie stare babki śpiywały mól sie za nami?
Kozania Jegomościa były bardzo ucone, podparte cytaniem z biblii. Ministrancio ozpolali kadzidła w lampie kadzielnej i wywijali niom na łańcusku we syćkie strony coby sie dymy kadzielne ozmnożyły
i napełniyły cały kościółecek. Woń narcyzów
i dymów kadzielnych były telo mocne ze trudno było dychać.Wtej, Jegomość z pomiędzy obłoków cytoł wezwania do Trójcy Świętej, a my syćka klęceli i powtorzali syćko za, nim. Kie cytoł niek bedzie Bóg uwielbiony w swoik aniołak i swoik świętyk wiedziałak ze już niedługo koniec nabożeństwa.
Dzisiok ni ma takik nabożeństw odprawianyk
z takom wielkom odpowiedzialnościom za kozde słowo za kozdy gest i z takim wielkim namasceniem, bo to przecie ofiara ftorom składomy Panu Bogu na pamiątke ostatniej wiecerzy.
Dziś rada widzem chodzić na Górke do kościółka kie przy ołtorzu stoi Jegomość Moźdźeń i jego króciutkie homilie dwa, trzy zdania, za to duzo do myślenio. Pote na kóniec ozdaje chleb i wino abo racej ciało i krew Jezusowom cujem sie, jak na prowdziwej uccie i dlo dusy i ciała?
A kie wychodzem na pole w tyn majowy cas słonecko odsłanio syćkie wolory nasego holnego świata i wieśnianom urode i kwiotkowe wonie
i dziękujem Panu Bogu, za to ze mogem, to syćko przezyć jesce roz dozyłak wiesny i korzystać z tyk Bozyk darów.Haj.

autor

skorusa

Napisany: 2010-04-27 Dodano: 2012-04-27 11:54:32

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie