Mała bajeczka o żabce

Pewnego razu żabka mała ,
ropucha spotkała .

Przymilała się do niego ,
a On nie czuł doń niczego .

Więc żabunia zasmucona ,
w śmierci się chciała rzucić ramiona .

Całe dnie rozpaczała ,
wróżki na pomoc wzywała .

Na jezdnię wyskoczyła szalona ,
lecz oto młodzieniec wziął ją w ramiona .

Pocałował , przytulił do siebie ,
"razem nam dobrze będzie w niebie ".

I nagle cud się stał oczywisty ,
połączył ich pocałunek soczysty .

Piękno w sobie ujrzeli ,
diamenty w oczach widzieli .

Ramionami otulili swoje ciała ,
a dusze połączyła miłość wspaniała .

I choć " żabką " już została ,
to prawdziwej miłości zaznała .

Do późnej starości bajkę tę opowiadała ,
pokoleniom następnym sens życia przekazywała .

Bo warto jest żyć ,
by miłość sercem pić ...

nie rozpaczaj moja mała , bo w miłości wiara , znajdziesz zwojego bohatera , który miłością serca otwiera ...

autor

nikt czyli ja

Napisany: 2005-02-23 Dodano: 2005-02-25 00:03:29

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie