Małe podwórko
W głębi podwórka dziecięce krzyki
sąsiad już wyszedł na spacer z psem,
do pustych mieszkań wrócili wieczorem
ludzie zmęczeni pracującym dniem.
Dziewczęta roześmiane w berka grają
w ucieczce, biegu dłonie wyciągnięte,
gdy trzeba ominąć kałuże błotne
nieruchomieją w pozycji przykucniętej.
Grupka chłopców stojąca przy trzepaku
pomiędzy nogami piłką kozłuje,
jeden do drugiego kopie a wcześniej
szyfrowane komendy wykrzykuje.
Ciche podwórko, dziecięcy azyl mały
przed nimi świat swobody otwierało,
tu się potyczki wielkie rozstrzygały,
dozgonne przyjaźnie życie przetrwały.
autor
LuKra47
Dodano: 2013-08-22 22:19:03
Ten wiersz przeczytano 1783 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Czytając mam przed oczami obraz podwórka i słyszę te
dziecięce krzyki. Fikołki na trzepaku, skakanka..Czas
tak szybko przemija. Teraz można rzec z pewnością: Nie
jest marzeniem bycie dorosłym jak zdawało się w
dzieciństwie. Marzeniem jest bycie dzieckiem, tak
beztrosko iść przez życie..Piękny wiersz.
to prawda co napisala mama cora jak to sie wszystko
zmienia-pozdrawiam serdecznie
Nostalgicznie.
Pozdrawiam, Staszko
To były podwórka,pełne śmiechu i radości.Pozdrawiam.
Choć klimat wiersza jest raczej chłodny, to jego
melodyjność i optymistyczna ostatnia zwrotka dodają mu
wiele uroku. Podoba mi się, zaciekawiłaś :)
Nostalgicznie...dziś dzieci na podwórku to rzadkość.
Pozdrawiam:)
Chciało by się zaśpiewać- gdzie się podziały tamte...
podwórka:)
Teraz zawiązują się przyjaźnie na wirtualnych
podwórkach - czasem udawane, czasem szczere- może
niektóre przetrwają?
Fajny wiersz - miłe wspomnienie:)
Pozdrawiam Lukra:)
refleksja ciepło
i jakże dziś rzadki obraz bawiących sie dzieci na
podwórkach
Bardzo ładny ciepły wiersz:)
Witaj Lukro:)Na takim podwórku,zawiązały się
przyjacielskie więzi moje i przyjaciółki tyle lat
razem do dziś.Ciepło u Ciebie jak zawsze
:)Pozdrawiam:)
rzadko widzi się taki widok
teraz przewaznie komputery
lecz pamietam takie chwile
jak jeszcze Mój syn był małym brzdacem
pozdrawiam serdecznie:)
Widzę Lukro jak wyglądasz przez okno za dziecięcymi
wspomnieniami...
Pozdrawiam ciepło:-)
Też tak czuję jak MamaCóra. To były piękne
dni.Pozdrawiam
Teraz to tylko czar wspomnień, a szkoda. Dzieciaki
tylko komputery i telewizja - szkoda. Miło
nostalgicznie w tym wierszu. Pozdrawiam :)
Takie podworka to super sprawa, szkoda, ze przeszly
juz do historii:))
Pozdrawiam.