Mały wielki człowiek

Dzwoni telefon - odbieram jak zwykle
Słucham i nagle niczym śpiew słowika
Witaj babciu – witam Cię mój skarbie
Pięknie mówisz jestem pod wrażeniem

„Jak się cujeś jesteś juź zdlowa babciu?”
Już się lepiej czuję gdy cię słyszę Filipku
„Zaplasiam cie babciu jutlo do mnie
Przyjedzieś? z tatusiem pojadę po ciebie”

Tak kochanie - babcia się bardzo cieszy
Stęskniłam się już za Tobą promyczku
„Ja teś zia tobą babciu ciekam na ciebie
Do jutla - kocham cię babciu pa pa pa”

Pa pa kochanie - z trudem przełknęłam
Łzy wzruszenia - taki mały a taki wielki
Potrafi uszczęśliwić wzbudzić do życia
Miłością ze źródła serduszka czystego

Dla takich chwil warto dźwigać swój krzyż
Choćby pod nim upadało się stokrotnie
Nagrodą na koniec złoty wieniec ozdobą
Wkładany przez wnuczęta na siwą głowę

autor

ESTERA60

Dodano: 2010-04-05 13:32:34

Ten wiersz przeczytano 1501 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie