W małych łódkach z rzecznej...

Wiersz dedykuję mojej Mamie, powierniczce moich skołatanych myśli...

W małych łódkach z rzecznej trzciny
Płyną dusze zagubione
Bez kompasu i bez mapy
Śpiewem uczuć prowadzone

Z miarką słodkiej, pitnej wody
Plastrem na złamane serce
Obok ławic korowody
Tak jak one w poniewierce


Wiatr im maszty obdarł z płótna
Teraz prądom są poddane
Fali mocna dłoń, okrutna
Na jej łaski już skazane

I szukają się latami
Łódki z trzciny uplecione
Bywa nawet że wiekami
Wciąż szukają niestrudzone...

Burtą na wschód...

autor

Głos z szafy

Napisany: 2005-03-01 Dodano: 2005-03-03 01:20:38

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie