Małym jest człowiek

Miałem sekundę, widziałem wszystko
wszechświat okazał się nieskończony
Byłem blisko – zostałem osierocony

Gdy tak tkwił przede mną odkryty
stałem oszołomiony, stałem jak wryty

z podań i wierzeń wyzuty
z religii i marzeń – miałem wyrzuty

I szalenie, wydelikacony policzek
ja uszczypnąłem jego
Okrył się on rumieńcem promiennym
koloru czerwonego

I rzekł: „ – Małym jest człowiek”

Powtórzyłem po nim te słowa
ale nie mogłem tego zrobić szczerze –
była fatalna pogoda
miałem zgagę po obiedzie

Poszedł, a ja nie mogłem spać latami
Przetrawiwszy wszystko
dzielę się tym z wami

Nie wiem jednak, co tak naprawdę
chciał powiedzieć
„Małym jest człowiek” – zastanawiające,
ale dobrze wiedzieć

autor

Poukładany

Napisany: 2019-05-12 Dodano: 2019-05-12 03:14:32

Ten wiersz przeczytano 1091 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie