Małżeństwo

wiersz dedykuję tym wszystkim, którzy pewnego dnia obudzili się i zrozumieli, że małżeństwo to jednak nie "to"

Dwoje obcych sobie ludzi pod jednym dachem,
Jedno patrzy na drugie ze strachem
A może ze złością,
Że tego co ich łączy nie można już nazwać miłością.
Milczą o tym, o czym dobrze wiedzą,
Razem niewspólne posiłki jedzą,
Nie ma śmiechu, nie ma grzechu.
Jest tylko jakiś papierek bez znaczenia,
Cichy żal, może wyrzuty sumienia.
Tęsknota za pierwszym razem,
Za słowami powiedzianymi przed ołtarzem
I cisza, która boli.
Tak oboje umierają powoli...

autor

Debora Wogel

Dodano: 2011-03-20 23:09:51

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie