Mamo

Wspomniana przez Ciebie bomi ostatnia zwrotka ma nieco
inną wymowę, napiszę jaką, ale bardzo mnie cieszy
Twoja interpretacja, bo przecież każdy z nas jest w
innej sytuacji życiowej i to wspaniale, że moje słowa
są na tyle elastyczne, że pozwalają dopasować się do
różnych form różnych ludzi :)
tytułowa Matka mawiała "życie składa się z banałów"
czyli rzeczy prostych, sytuacji nieskomplikowanych, do
których każdy człowiek dąży w swoim życiu (każdy do
czegoś dąży: posiadanie rodziny, domu, lepszej pozycji
w pracy, stabilizacji - każdy do czego innego), chcąc
jak najszybciej osiągnąć swoje cele dobudowujemy do
nich różne historie, jak wiemy ludzie mają skłonność
do nadawania różnym zjawiskom znaczeń które często nie
mają z nimi nic wspólnego - "komplikując je już na
starcie", gdyż robiąc coś zbyt szybko - cele do
których za szybko biegniemy - nie jesteśmy w stanie
zagłębić się w ich sens, ich prawdziwą naturę, która
według Matki jest "banałem" czyli prostą i czystą
prawdą bez całej otoczki sztucznych filozofii.
ostatnie 3 wersy to zabawa słów, osoba biegnie do
Matki, która jest (nie bójmy się powiedzieć tego na
głos) banałem - a więc tą właśnie prostą prawdą,
złożoną z wspomnianych wcześniej oczu (zwykłych -
przecież każdy je ma, a jednak robiących coś na swój
szczególny sposób), mówiących ust - czyli z prostych
składników, które właśnie w swoim banale są wyjątkowe.

bardzo mi się podoba, z góry przepraszam za
interpretację - widzę tu strach i chłód uczuciowy,
szczególnie ostatnia zwrotka jest dramatyczna, skoro
życie to banały, do których biegniemy za szybko, a
peel mówi "dziś biegnę do ciebie szybko", to boję się
napisać to słowo, którym peel określa Matkę, ale tym
bardziej wiersz mi się podoba - tchnie życiem i
autentycznością; jeśli się mylę w odbiorze, cóż... to
zaleta, gdy czytelnik "czuje" treść po swojemu;
pozdrawiam :)

piękny i wzruszający,pozdrawiam