Mamusia odchodzi...

Serce moje załkało...
Tak bardzo żyć chciało.
Lecz choroba mnie trawi
I się mną bawi...

A ja siedząca,
Pod ścianą śpiąca,
Piszę pamiętnik swój.
Kiedyś będzie on Twój.

Pamiętaj, że świat nie jest zły,
To oni czynią go złym...
Z oczu mych płyną łzy.
A Ty czujesz żal w serduszku swym.

Mamusia odchodzi...
Z twarzą w błocie
Może jeszcze Cię urodzi...
W kamienistej grocie.

Przepraszam Kochanie,
Za życie Twoje
I nieme wołanie
I błędy moje...

Kocham Cię, Skarbie
Bo jesteś mną
Zabiorą Cię harpie
W nową podróż swą...

Ja nadal łkać będę,
Pod niemą ścianą.
Opowiem jej o Tobie,
I odejdę w podróż oczekiwaną...

...a Ty człowieku, który mnie obdarowałeś, wiedz, że nie czuję już nienawiści...

autor

Szklista

Dodano: 2006-06-18 12:38:58

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie