Marcowe po lesie wędrowanie

Lesie, lesie pachnący olejkiem świerkowym!
Pomyślałem sobie odwiedzę twe włości.
Przechodziłem obok w ten dzionek marcowy,
Zajdę, myśl przemknęła, sprowadzę ci gości.

Kiedyś, lata temu byłem tutaj co dnia.
Wdychałem ożywcze, tak przeróżne wonie.
Nie zrażała mnie nawet noc ciemna i chłodna.
Przychodziłem do ciebie, brałem patyk w dłonie,

Deptałem pajęczynę twych błotnistych ścieżek,
Czasami piaszczystych, czasem mchem porosłych.
Patrzyłem jak puszysty pokrywał cię śnieżek.
Jesienne malowanie, skwar letni, śpiew wiosny

Dla pokarmu spragnionych zmysłów moich były
Ambrozją, balsamem, kosmiczną pieszczotą.
Twe bajeczne korzenie, konary zakryły
Skarby – byłem pewien – cenniejsze niż złoto.

Teraz cię odwiedzam starszy i zmęczony,
Na chwilę chcąc z miejskim rozstać się hałasem.
Wśród ulic, chodników nieco zagubiony,
Chciałbym znów, jak dawniej, zobaczyć cię czasem.

Pokazać pagórki, strumyki dzieciakom,
Powalone drzewa, błota, jamy, rowy,
Kolorowym chciałbym przypatrzeć się ptakom.
Po to tu przyszedłem w piękny dzień marcowy.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-10-03 17:25:29

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie