maria magdalena

wiernie sypię ci pod nogi
płatki polnych kwiatów
gdy idziesz w koronie cierniowej

upadasz po raz setny pierwszy
a ja moją chłodną nadzieją
ocieram twoje skronie

patrzę z troską
na każdy twój bolesny krok
przystajemy obok siebie

i co dajesz mi w zamian
gdy na chwilę rzucasz krzyż?

jej imię cierpkie
powtórzone trzy razy
pod wiatr

to już nieistotne
nie obrażę się przecież na los
ani na tę drogę cierniową

tylko chodźmy dalej
czym prędzej

wszyscy jesteśmy Chrystusami ?

autor

niepoprawna

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-01-17 20:58:10

Ten wiersz przeczytano 697 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie