Markowi, na drogę.
Wersja poprawiona
Chciałabym zapomnieć
te noce koszmarne
kiedy cię szukałam
po ciemnych piwnicach
W palcach pobielałych
ściskałam różaniec
z jedną tajemnicą
-znalezienie syna
Pilnowały ciebie
cierpliwe anioły
kiedy dotykałeś
najgorszych stron życia
A ja przerażona
powierzałam Bogu
swą bezsilność
bo ludzka skończyła się siła
Teraz swoje skrzydła
rozwijasz zuchwale
by bez lęku w wielki
odfrunąć mi świat
Lecz dziś się nie boję
dumna jestem z ciebie
bo dobre masz serce
Niech cię wiedzie Bóg
Dzisiaj ten wiersz zaprezentowałam szczególnemu gronu przyjaciół, by niósł nadzieję.
autor
Ewa1
Dodano: 2008-08-31 20:49:49
Ten wiersz przeczytano 487 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Ewo1, ja Twoje wiersze zawsze odszukam...przeczytałam
wszystkie, ale umieszczasz je zwykle późnym wieczorem
i już następnego dnia ciężko je znaleźć...to taka moja
refleksja, lubię bardzo Twoje wiersze, gdzieś nawet
beczałam
wiara i nadzieja - ta" para" czyni cuda -
piękny-wartościowy wiersz-oby przeczytali go ci
wszyscy którzy borykają sie z takimi problemami -zanim
kogokolwiek przekreślą
Piękny wiersz, wielkie w nim słowa.Wiara i nadzieja
bardzo ładny, nadzieja i wiara to są nasze tajemice
dopracowałaś ten wiesz :) +