Martwa natura

„Martwa natura”

Dziś, gdy przeglądam się Tobą,
Przyjacielu w lustrzanym odbiciu.
Zastanawiam się, dlaczego
Twoje uszy wyglądają jak
Krzesło spróchniałe.
Usta jak czajnik,
Przykryty szmatą szarą
I starą.
Czemu oczy wyglądają jak
Drzazgi, które wyrwać się z sęku,
Gotowe, by tylko wwiercić się
W opuszki palców kogoś bliskiego.
…?
I może to głupie, szalone i niezrozumiałe,
Ale ogarnia mnie radość, gdy sobie przypomnę.
Bo twój jestem.
A ty moją jesteś, „autorką”.
!!!

autor

Paweł

Napisany: 2004-12-25 Dodano: 2004-12-26 00:03:46

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie