Marzenie

Biegnę ścieżką do nieba,
by poczuć ciepło Słońca,
którym jesteś Ty.
Lecz droga przede mną daleka
i wydaje się nie mieć końca.
Muszę jeszcze przedrzeć się przez obłoki,
które są gęste i ogromne jak morze.
Próbuję je przepłynąć,
lecz brak mi sił i tchu.
Zaczynam tonąć
i schodzę na dno...

Jest tylko jedna rzecz,
która może mnie uratować -
promyk Słońca.
Gdy przebije się przez chmury
da mi siłę, by płynąć dalej.
Lecz czy Słońce dostrzeże mnie
w tym ogromnym morzu obłoków?
Czy kiedykolwiek będzie wiedziało,
jak bardzo jest mi potrzebne?
Czy los da mi szansę
bym mogła cieszyć się Słońcem?

autor

-agusia-

Napisany: 2001-02-06 Dodano: 2004-10-18 16:24:56

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie